Sredinom 18. veka, Zemun je proglašen slobodnim vojnim komunitetom. Osnovana je gradska uprava – Magistrat, a grad je postao stecište zanatlija i trgovaca.

Radi zaštite grada, naselje je konsolidovano, a varoš ograničena palisadama i šančevima. Varoš je potpuno ograđena, a za ulaz i izlaz je dobila kapije. Svaka strana varoši dobila je po jednu glavnu i više manjih.

DVANAEST ZEMUNSKIH KAPIJA

Na ulazu u Zemun na zapadu iz pravca Petrovaradina, na delu između Gardoša i Ćukovca nalazila se „Petrovaradinska kapija“, na istoku okrenuta ka Beogradu „Beogradska kapija“, na jugu „Bežanijska kapija“ i „Kasarnska kapija“, a prema Dunavu „Kapija kod riblje pijace“, „Kriva kapija“, „Kapija kod krečane“, „Kapija kod Solarskog ureda“, „Kapija kod Brodarskog ureda“ i „Vodena vrata“ za unošenje i iznošenje čamaca. Uz dve kapije koje su služile za ulaz u „Kontumac”- tadašnji karantin za sve namernike, Zemun ih je ukupno imao 12.

Veruje se da su bile građene od tvrdog materijala (kamena i opeke) i da su sadržale arhitektonske elemente koji su svim putnicima pokazivale i raskoš carevine u koju ulaze.

Stanovnici Zemuna još uvek veruju da su njihovi delovi nakon rušenja uzidani u neke od tadašnjih kuća, te tako produžile život sve do danas, kada je Građevinska direkcija Srbije novom naselju dala ime u spomen na njih.